Mobiconnect

Planowanie strategiczne wymaga wizjonerskiego podejścia do rzeczywistości, jest to dość trudne zadanie, bo wymaga nie tylko wiedzy, ale przede wszystkim wyobraźni połączonej z logiką, które to pozwolą na bliskie prawdopodobieństwu określenie przyszłości.

Można zadać sobie pytanie: na co nam ta wiedza? Przecież zarabiać trzeba tu i teraz, osiągać wyniki sprzedażowe i finansowe, eskalować zyski, inwestować…. I to jest właśnie ten moment, w którym najlepiej sprawdza się szklana kula u wróżki, a żeby było już zupełnie zabawnie, są  przedsiębiorcy korzystający z tego „profesjonalnego” doradztwa i w ten sposób szukający odpowiedzi: jak rozwijać swoją firmę?

Na równi ze szklaną kulą postawić można bardzo racjonalną, ale pozbawioną logiki i wyobraźni, wiarę  w cyfry pojawiające się na papierze: tu i teraz, tak jakby czas miał się zatrzymać, a dane były zawieszone w próżni. I to jest właśnie objaw choroby niektórych zarządów zwanej brakiem wizjonerstwa, stąd wizja firmy często przypomina majaki chorego w gorączce lub już zupełnie nieprzytomnego.  Mówiąc kolokwialnie znane są korporacje, które ta choroba powaliła, choćby Nokię czy IBM. Są też firmy, które wizjonerstwu zawdzięczają spektakularny sukces. Flagowym przykładem jest tu oczywiście Apple postawiony przez Steve Jobs’a na nogi.

Schodząc niżej z piedestału korporacyjnych gigantów na polskie poletko biznesów powstałych w cudownych 90-tych latach transformacji, które z sukcesem wznoszonym na  fali wzrostu gospodarczego pędzącego „od 0 do bohatera” szczęśliwie dotarły do „nastych” lat XXI wieku i dziś stają w obliczu zmian technologicznych, społecznych, kulturowych,  ba pokoleniowych i muszą (?) albo i nie…, w każdym razie powinny, wyznaczyć sobie nowe strategie i nowe metody ich realizacji. Niestety często, wpatrzone w radosne słupki wzrostu, nie widzą nawet takiej potrzeby. Sprawdzone od lat metody komunikacji w postaci reklamy prasowej, ulotek, katalogów, inwestycji w personel sprzedaży dają im poczucie bezpieczeństwa i pewność słusznej drogi. Uważnie patrząc pod nogi nie dostrzegają… urwiska. A ono z każdym rokiem zbliża się nieuchronnie.

Internet w Polsce wystartował w 1991 roku – pokolenie początku lat 90-tych w tym roku kończy studia i wchodzi na rynek pracy, za 5 – 6 lat będą główną siłą nabywczą. Czego pragną i w co wierzą? Czy są to czytelnicy kolorowej prasy, widzowie tkwiący przed szklanym ekranem, by o 20.00. obejrzeć ulubiony serial? Czy słuchają porad „kobiety za ladą” 😉 ? Pewno nie – to pokolenie bloga, Facebooka, Allegro, Snapchata, laptopa i smartfona, szybkości, wielości i łatwości.

Wiele polskich firm (polskich, bo nasz kapitalizm jest stosunkowo młody i mało doświadczony) ma 5 lat na to, by dostrzec potrzebę, stworzyć  i wprowadzić nowe strategie „spotkania się” ze swoim potencjalnym klientem w rzeczywistości rynkowej, którą trzeba sobie wyobrazić.

Pięć lat i dużo, i mało, ale co, jeśli nie zacznie się od dziś?

Magdalena Maćkowiak

„Jedyna stała rzecz to zmiana”. To ostatnio moja ulubiona maksyma. Choć niektórych może ona napawać głębokim pesymizmem, bo czegoż bardziej nie kochamy niż miękkiego fotela stałych zachowań, znanych oczekiwań, standardowych procesów – stanu, przez który możemy przejść z zamkniętymi oczyma, albo posiedzieć wygodnie. A zmiana …? Ta nam daje popalić – zmusza do ciągłej uwagi, do modyfikacji przyzwyczajeń i co najważniejsze do nieustannej nauki. Wszystkie nasze szare komóreczki wyrzucone z wygodnego fotela uprawiają bieg na orientację. I za to kocham social media – jakkolwiek zabawnie by to nie zabrzmiało. Jako marketer przekopałam niezmierzone obszary rynku, chyba nie ma branży, w której analizę nie musiałabym się zagłębić i co ? I dzisiaj znów pochylam się nad nowym lądem – no może nie aż tak nowym – i zaczynam badać relacje, jakie tworzą się w przestrzeni wirtualnych społeczności. Dynamika tychże relacji jest na miarę III prędkości kosmicznej. Jeszcze niedawno zachwycaliśmy się narzędziami facebooka i możliwościami, jakie daje w budowaniu konwersji sprzedażowej, wizerunku marki i lojalności konsumenta, dziś sam facebook nadal nas zaskakuje ciągłymi zmianami w swoim algorytmie, pozycjonowaniem kontentu – od kilku miesięcy punktując najwyżej wideo, śledzeniem zachowań i badaniem preferencji użytkowników. Robiąc ze swej społeczności teatr marionetkowy. A nic tak nie zachwyci marketera, jak możliwość precyzyjnego kierowania swoim potencjalnym konsumentem.

Ale … jak zmiana to zmiana. Już od jakiegoś czasu obserwuje się zahamowanie rozwoju społeczności facebooka, być może właśnie dlatego, że nikt nie lubi być aż tak inwigilowany i może właśnie dlatego zmiana tak nieodparcie kojarzy się z wolnością. Wolnością wyboru społeczności i kanału komunikacyjnego – co obserwujemy w dynamicznym rozwoju takich mediów jak: Instagram, Snapchat, Pinterest i to przede wszystkim wśród młodych ludzi, którzy z jednej strony preferują „obrazkowość”, z drugiej nie lubią sterowania swoim wyborem. Być może, ale to tylko hipoteza, właśnie z tych samych przyczyn dużym progresem rozwojowym nie może poszczycić się Google+. W końcu bardziej „wyszkolonego” śledczego niż Google trudno byłoby znaleźć.

Zmiana wymaga – przede wszystkim odrzucenia przyzwyczajeń i utartych schematów, „sprawdzonych sposobów” i wiedzy nabytej 20 lat temu, z czym dość trudno czasami się rozstać. Wielokrotnie dyskutując na temat strategii komunikacji spotykałam się ze zdaniem: „ja w te social media nie wierzę”, albo „wybieramy inny sposób dotarcia z informacją”. No i tak jak z wiarą trudno polemizować, tak jeżeli chodzi o sposoby dotarcia, to najefektywniejsze są te … które docierają do właściwego odbiorcy. I wydawałoby się, że to już prosta droga do wyznaczenia kanałów komunikacyjnych: czyli sprawdzenie, kto jest naszym odbiorcą, jakie ma zachowania – w kontekście tego, iż 77% polskich rodzin korzysta z komputera, a 38% internautów funkcjonuje w serwisach społecznościowych – wystarczy prześledzić, gdzie są „nasi” userzy, zbudować strategię i rozpocząć jej realizację… Ale niestety: to wymaga powstania z fotela, zagłębienia się w temat, który liczy sobie niewiele ponad 10 lat i zmiany polegającej na zaakceptowaniu faktu, że rzeczywistość wirtualna ma na nas taki sam wpływ, a może i nawet większy, niż ta realna, jednak żeby go zauważyć trzeba „włożyć głowę pod wodę” – ilu decydentów i marketerów potrafi nurkować w tym oceanie?  A może on być „błękitny”….

Steve Jobs, a jak wiadomo jestem w jego fanklubie, mawiał: „nie ma sensu zatrudniać mądrych ludzi i mówić im, co mają ro­bić; zatrudnialiśmy mądrych ludzi po to, by oni mogli nam powiedzieć, co należy robić„. Więc może warto, mając małe zaufanie do wody, posłuchać tych, którzy są wprawnymi nurkami? I tak sprzęgły mi się w tym wywodzie terminy  zupełnie nie marketingowe, a obraz który mi rysują to: wygodny fotel, który opływa i mija jak woda ciągła zmiana rzeczywistości rynkowej. Przeróbmy ten fotel w łódkę i popłyńmy z prądem – poprowadzimy – nurkujemy od 10 lat :).

Magdalena Maćkowiak